50. rocznica Państwa Watykańskiego

11.10 1979

Technika druku:
rotograwiura

Projekt:
Antonio Ciaburro

Ząbkowanie:
ZG 14 x 13¼

Arkusz sprzedażny:
40 znaczków

Format znaczka:
40 x 30 mm

50. rocznica Państwa Watykańskiego
748
50. rocznica Państwa Watykańskiego
749
50. rocznica Państwa Watykańskiego
750
50. rocznica Państwa Watykańskiego
751
752
753
50. rocznica Państwa Watykańskiego
754
50. rocznica Państwa Watykańskiego

Święty Jan XXIII, papież

dzień w kalendarzu 11 października

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Św. Jan XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli), papież. Urodził się we Włoszech 25 listopada 1881 r. jako Angelo Giuseppe Roncalli, w biednej rodzinie chłopskiej. Jego matka była osobą bardzo religijną. Urodziła 11 dzieci, z których Angelo przyszedł na świat jako czwarty. Charakteryzowała go niezwykła dobroć, ciepło i pogoda ducha.

Mając 12 lat wstąpił do niższego seminarium duchownego w Bergamo, które było wówczas jednym z najbardziej prestiżowych miejsc kształcenia przyszłych księży. Tam też został przyjęty do III Zakonu św. Franciszka (1 marca 1896 r.). Po otrzymaniu stypendium za wyniki w nauce, rozpoczął naukę w Papieskim Seminarium Rzymskim. W 1902 roku przerwał naukę na rok, żeby odbyć służbę wojskową. Po jej zakończeniu obronił doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Rok po podjęciu nauki w seminarium zaczął spisywać swoje notatki duchowe i kontynuował tę pracę aż do późnej starości. Jego zapiski wydane zostały pod tytułem „Dziennik duszy”. W 1903 roku napisał w nim między innymi: „Bóg pragnie, abyśmy podążali wzorem świętych poprzez czerpanie z życiodajnej esencji ich cnót, a następnie przerabianie jej na swój własny sposób, adaptowanie do naszych indywidualnych możliwości i okoliczności życia. Gdyby św. Alojzy był taki, jak ja, stałby się świętym w zupełnie inny sposób”.

Jako młodemu księdzu powierzono mu funkcję sekretarza biskupa Bergamo, Giacomo Radiniego Tedeschi. W tym czasie wykładał też w seminarium, redagował biuletyn „Życie diecezjalne”, współpracował również z innym lokalnym pismem katolickim, a także był duszpasterzem Akcji Katolickiej. Inspirowała go zwłaszcza postawa świętych: Karola Boromeusza, Franciszka Salezego i Grzegorza Barbarigo.

W 1925 mianowany został oficjałem w Bułgarii i arcybiskupem Areopolis. Jako swoje hasło biskupie Angelo Roncalli wybrał Obedientia et Pax (Posłuszeństwo i pokój). W późniejszych latach pełnił funkcję kolejno: apostolskiego delegata w Bułgarii, w Turcji i Grecji oraz nuncjusza apostolskiego w Paryżu. Tę ostatnią funkcję sprawował już w czasie trwania II wojny światowej.

W 1953 roku Angelo Roncalli został mianowany kardynałem i patriarchą Wenecji. Prezydent Francji, Vincent Auriol, powołał się na stary przywilej francuskich królów i sam włożył czerwony kapelusz na głowę kardynała Roncalli w czasie ceremonii w Pałacu Elizejskim. Z tego okresu przyszły papież zapamiętał pewne humorystyczne zdarzenie, kiedy to na jednym z oficjalnych przyjęć, na jakie został zaproszony, pojawiła się kobieta w sukni z zadziwiająco dużym dekoltem. Zwróciło to uwagę nie tyle na samą kobietę, co na kardynała – goście przyglądali się jego reakcji na odsłonięte kobiece wdzięki. Po przyjęciu kardynał podszedł do kobiety, wręczył jej czerwone jabłko i zapytał: „Pamięta Pani, co uświadomiła sobie Ewa, kiedy zjadła jabłko?”.

W 1958 roku, po śmierci Piusa XII, podczas trzydniowego konklawe, kard. Roncalli został wybrany papieżem. Jego pierwszą reakcją był strach i zmieszanie wyrażone w słowach: tremens factus sum ego timero (drżę i lękam się). Ufny w wybór biskupów i Bożą Opatrzność, Angelo Roncalli przyjął wybór konklawe, a wraz z nim imię Jana XXIII. Przez zebranych na konklawe biskupów był traktowany jako „papież przejściowy”. Ich faworytem był arcybiskup Mediolanu Montini, ale ten nie był w tamtym czasie jeszcze kardynałem. Godność tę otrzymał później z rąk samego Jana XXIII, a jeszcze później został jego następcą jako Paweł VI.

Jan XXIII jako papież podbił serca wiernych. Zawsze otwarty na kontakty z prasą, patrzył odważnie w obiektyw aparatu. Był pierwszym papieżem od 1870 r., który odbył oficjalne spotkanie poza Watykanem. Spotkał się wówczas z więźniami, którzy sami do niego przyjść nie mogli. Słynął także ze zdystansowanego podejścia do ceremoniału papieskiego. Starał się go przestrzegać, ale z przymrużeniem oka. Anegdotyczna opowieść dotycząca dnia koronacji Jana XXIII na papieża mówi, że kiedy podszedł do niego po błogosławieństwo włoski ordynariusz polowy, zobaczył, jak papież przyjmuje postawę zasadniczą i usłyszał: „Panie generale, melduje się sierżant Roncalli”. Przez ludzi zapamiętany został jako papież, który palił fajkę i zawsze się uśmiechał, a przede wszystkim jako papież, który zwołał Sobór Watykański II i na zawsze zmienił historię Kościoła.

Sobór Watykański II zwołano, ku zdziwieniu wielu, na mniej niż 90 lat po kontrowersyjnym Soborze Watykańskim I. Ponadto, pomimo zapewnień sekretarzy, że na przygotowania potrzeba dziesiątek lat – Jan XXIII przewidział tylko kilkanaście miesięcy pomiędzy zwołaniem a rozpoczęciem soboru 11 października 1962 r.

Błogosławiony Jan XXIII Jan XXIII ogłosił osiem encyklik, z których najważniejsze to „Mater et Magistra” oraz „Pacem in terris”. Ta druga adresowana była do „wszystkich ludzi dobrej woli”, nawoływała do pokoju między narodami całego świata. Papież ustanowił komisję ds. rewizji prawa kanonicznego, której ostatecznym celem było opracowanie nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego (opublikowanego w 1983 r.). Wiele ojcowskiej troski wykazał o „Kościół milczenia”, prześladowany na różne sposoby w krajach rządzonych przez komunistów, m.in. w Polsce.

3 czerwca 1963 roku, o godzinie 19:49 (dzień po Zesłaniu Ducha Świętego), w wyniku krwotoku związanego z wcześniej zdiagnozowanym rakiem żołądka, Jan XXIII zmarł. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Nie mam innej woli, jak tylko wolę Boga. Ut unum sint!” (Aby byli jedno!). W swoim testamencie, nawiązując do duchowości franciszkańskiej, z jaką związał się we wczesnych latach młodości, pisał: „Pozory dostatku często zasłaniały ukryte ciernie dotkliwego ubóstwa i uniemożliwiały mi dawanie zawsze z taką hojnością, jakiej bym pragnął. Dziękuję Bogu za tę łaskę ubóstwa, które ślubowałem w młodości, ubóstwa ducha, jako kapłan Serca Bożego, i ubóstwa rzeczywistego, co mi dopomogło, by nigdy o nic nie prosić, ani o stanowiska, ani o pieniądze, ani o względy, nigdy, ani dla siebie, ani dla mojej rodziny, czy przyjaciół”.

Św. Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w 2000 roku, razem z papieżem Piusem IX. W liturgii wspominany jest 11 października – w rocznicę dnia, w którym nastąpiło uroczyste otwarcie Soboru Watykańskiego II. Jan XXIII został kanonizowany przez papieża Franciszka – wraz z Janem Pawłem II – na placu św. Piotra w Rzymie w niedzielę Miłosierdzia Bożego, 27 kwietnia 2014 r.

A B C D E F G H I Ja Je K L Ł M N O P R S T U W Z
50. rocznica Państwa Watykańskiego

Święty Paweł VI, papież

dzień w kalendarzu 29 maja

łac. paulus mały. drobny

Św. Paweł VI (Giovanni Battista Montini) urodził się 26 września 1897 roku w Concesio. W dzieciństwie wyróżniał się zdolnościami do nauki. Przyjął święcenia kapłańskie 29 maja 1920 roku w Brescii. Studiował filozofię i prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz literaturę na Uniwersytecie Rzymskim i dyplomację na Kościelnej Akademii Szlacheckiej. Od 1923 roku pracował w dyplomacji watykańskiej, był m.in. sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Polsce. Był urzędnikiem Sekretariatu Stanu oraz asystentem kościelnej sekcji uniwersyteckiej włoskiej Akcji Katolickiej. Sprawował funkcje: tajnego szambelana papieskiego, prałata domowego, protonotariusza apostolskiego.

W 1937 roku mianowano go substytutem w Sekretariacie Stanu, dzięki czemu był jednym z najbliższych współpracowników przyszłego papieża Piusa XII. W 1952 roku został podsekretarzem stanu do bieżących spraw kościelnych. W 1954 roku został mianowany na arcybiskupa Mediolanu.

W swoich wystąpieniach zaznaczał rolę sprawiedliwości społecznej, odwiedzał zakłady pracy, zakładał i wizytował nowe parafie, inicjował budowę nowych kościołów. W 1958 roku został mianowany kardynałem, uczestniczył w przygotowaniach do Soboru Watykańskiego II oraz w jego pierwszej sesji.

Został wybrany na papieża 21 czerwca 1963 roku. Kontynuował pracę swojego poprzednika nad reformami w Kościele Katolickim. Kierował sesjami soboru, w trakcie jego pontyfikatu obradowało w Watykanie pięć sesji Światowego Synodu Biskupów, na których dyskutowano na temat m.in.: reformy prawa kanonicznego, kapłaństwa, ewangelizacji oraz katechizacji młodzieży i dzieci. Zlikwidował indeks ksiąg zakazanych, zniósł część urzędów w Kurii Rzymskiej. Powołał m.in.: Papieską Komisję ds. Środków Społecznego Przekazu. Dokonał reform w Kolegium Kardynalskim, wprowadził ograniczenie wiekowe prawa udziału w konklawe (80 lat). Oprócz tego w encyklice Humanae Vitae sprzeciwiał się stosowaniu antykoncepcji oraz aborcji, związkom pozamałżeńskim i kontaktom homoseksualnym. Z kolei w Persona Humana dopuszczał jedynie współżycie w małżeństwie. Oprócz tego nie zgadzał się z postulatami zniesienia celibatu i wprowadzenia kapłaństwa kobiet. Zmarł 6 sierpnia 1978 w Castel Gandolfo.

20 grudnia 2012 – Benedykt XVI promulgował dekret o heroiczności cnót papieża. 6 maja 2014 komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała cud za wstawiennictwem Pawła VI. 10 maja 2014 – papież Franciszek podpisał dekret o beatyfikacji papieża, która odbyła się 19 października 2014.
14 października 2018 papież Franciszek dokonał kanonizacji Pawła VI.

A B C D E F G H I Ja Je K L Ł M N O P R S T U W Z
50. rocznica Państwa Watykańskiego

Błogosławiony Jan Paweł I (Albino Luciani)

dzień w kalendarzu 26 sierpnia

łac. albus, oznaczającego kolor biały. Istnieje teza, iż nadawano je pierwotnie mężczyznom, którzy mieli bardzo jasną cerę lub wyjątkowo jasne, płowe włosy.

Jan Paweł I, a właściwie Albino Luciani urodził się 17 października 1912 r. w Forno di Canale, niewielkiej miejscowości we Włoszech. Papież, wcześniej patriarcha Wenecji. Głową kościoła był jedynie 33 dni od 26 sierpnia do 28 września 1978 r., jego pontyfikat zakończyła nagła śmierć. 

Pochodził z biednej, robotniczej rodziny. Jego ojcem był Giovanni Luciani, a matką Bortoli Tancon. Z całej rodziny, to matka była najbardziej wierząca. To dzięki niej chłopiec, w przeciwieństwie do ojca antyklerykała, zainteresował się wiarą. Albino był najstarszym dzieckiem w rodzinie. Już jako mały chłopiec pracował fizycznie w Niemczech i Szwajcarii. 

Do seminarium wstąpił już w wieku 11 lat. Na początku przez 5 lat przebywał w Niższym Seminarium Duchownym, później w 1928 r. rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym. 

Na kapłana wyświęcono go 7 lipca 1935 r. Jego pierwszą parafią była rodzinna miejscowość. Bardzo szybko, bo już 2 lata po święceniach zajął stanowisko wicerektora seminarium wyższego, które sam ukończył. 

Studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim, tam ukończył doktorat. Kolejnym krokiem w jego karierze było mianowanie na stanowisko Wikariusza Generalnego diecezji Belluno, został nim mianowany w 1954 r.

Albino Luciani został mianowany przez papieża Jana XXII biskupem Vittorio Veneto. Zamieszkał na zamku w San Marino. Był członkiem Komisji Doktrynalnej Episkopatu Włoch. 

Jako biskup wziął udział w II Soborze Watykańskim. Patriarchą Włoch został w grudniu 1969 r., a w marcu 1973 r. kardynałem. 

Na papieża wybrano go w czasie konklawe (podczas drugiego dnia), które odbyło się 26 sierpnia 1978 r., wybrał imię Jan Paweł, odwoływał się w nim do swoich dwóch poprzedników Jana XXIII i Pawła VI. Jego pontyfikat zainaugurowała msza święta 3 września. Od razu rozpoczął wprowadzanie zmian związanych z papiestwem, zrezygnował na przykład z tradycji koronacji na papieża. 

Czas pontyfikatu Jana Pawła I zapowiadał się na bardzo aktywny. Chciał odbywać zagraniczne pielgrzymki, pierwszą wstępnie zaplanował do Libanu. Zapowiadał również zmiany kodeksu kanonicznego.

Słynął ze swojej skromności, unikał przepychu i luksusów. Bardzo sprawnie pisał. Był wrażliwy na cierpienie bliźnich, dlatego też chętnie angażował się w organizację akcji charytatywnych. Cechowała go serdeczność, bardzo często się uśmiechał. 

Jego pontyfikat zakończyła niespodziewana śmierć. Zmarł nagle 28 września 1978 r. Jego pontyfikat trwał zaledwie 33 dni. Oficjalnie do wiadomości publicznej podano, że przyczyną zgonu był atak serca. Istnieją jednak teorie, według których papież został otruty.

Pogrzeb papieża odbył się 4 października. Pochowano w Bazylice św. Piotra. 

Jego następcą został Karol Wojtyła (Jan Paweł II). To on zdecydował o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła I. 

23 listopada 2003 został ogłoszony Sługą Bożym, a 8 listopada 2017 papież Franciszek potwierdził heroiczność cnót i ogłosił go Czcigodnym Sługą Bożym. 13 października 2021 papież zatwierdził cud za jego wstawiennictwem. 4 września 2022 r. na Placu św. Piotra został beatyfikowany przez papieża Franciszka.

A B C D E F G H I Ja Je K L Ł M N O P R S T U W Z
50. rocznica Państwa Watykańskiego

Św. Jan Paweł II (Karol Wojtyła)

dzień w kalendarzu 22 października

starogerm. Klar, charal, carl mąż bohater, człowiek wolnego stanu

Ojciec Święty Benedykt XVI ogłosił 13 maja 2005 roku decyzję o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II, udzielając dyspensy od wymaganego przez prawo kościelne okresu 5-letniego oczekiwania od chwili śmierci sługi Bożego. Jest rzeczą znamienną, że stało się to w święto Matki Bożej Fatimskiej, kiedy wspominaliśmy 88-lecie objawień Maryjnych i 24. rocznicę ocalenia życia Jana Pawła II po zamachu na placu św. Piotra.

1 maja 2011 roku przy aplauzie półtora miliona wiernych papież Benedykt XVI ogłosił swojego poprzednika na Stolicy Piotrowej – Jana Pawła II błogosławionym.

27 kwietnia 2014 papież Franciszek ogłosił Jana Pawła II świętym.

„Swoim świadectwem wiary, miłości i odwagi apostolskiej, pełnym ludzkiej wrażliwości, ten znakomity Syn narodu polskiego, pomógł chrześcijanom na całym świecie, by nie lękali się być chrześcijanami, należeć do Kościoła, głosić Ewangelię”.

Jan Paweł II (Karol Józef Wojtyła), 18.05.1920 – 2.04.2005, papież od 16 X 1978; filozof, teolog, dramatopisarz, poeta; od 1958 biskup, od 1963 arcybiskup metropolita krakowski, od 1967 kardynał; w myśli filozoficznej Jana Pawła najważniejsza jest problematyka osoby ludzkiej — zajmował się podstawami etyki (Zagadnienie podmiotu moralności), istoty miłości oblubieńczej (Miłość i odpowiedzialność), antropologią filoz. (Osoba i czyn), podkreślając szczególną godność osoby ludzkiej; w tym duchu podejmuje problemy teologiczne (U podstaw odnowy), rozwijane w encyklikach doktrynalnych (m.in. Redemptor hominis, Dives in misericordia, Dominum et Vivificantem, Veritatis splendor, Evangelium vitae), społ. (Laborem exercens, Sollicitudo rei socialis, Centesimus annus); pontyfikat Jana Pawła charakteryzuje otwarcie na dialog ze światem: liczne pielgrzymki zagr. (odwiedził ponad 120 krajów), w tym pielgrzymki do Polski (1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1997, 1999, 2002), mediacje w sporach międzynarodowych, apele o pokój — orędzia na Świat. Dzień Pokoju, wspólne modlitwy z przedstawicielami innych wyznań i religii (m.in. Asyż 1986, 1993, Warszawa 1999); działalność Jana Pawła odznacza się troską o czytelność nauki i świadectwa Kościoła we współczesnym świecie (rozważania Przekroczyć próg nadziei); dalsze dokonania pontyfikatu: reforma prawa kanonicznego 1984, wydanie 1992 nowego Katechizmu Kościoła katolickiego (pierwszy od Soboru Trydenckiego), liczne kanonizacje i beatyfikacje; twórczość literacka Jana Pawła (wyd. gł. pod pseud. Andrzej Jawień) obejmuje wiersze, medytacyjne poematy o problematyce etyczno-rel., dramaty (Przed sklepem jubilera, Brat naszego Boga, poświęcony życiu św. Adama Chmielowskiego).

A B C D E F G H I Ja Je K L Ł M N O P R S T U W Z
MichelUnificatoSassoneNominałKolorCena € **Cena € ʘNakład
74866066050 Lwielobarwny0,200,201 200 000
74966166170 Lwielobarwny0,200,201 200 000
750662662120 Lwielobarwny0,200,201 200 000
751663663150 Lwielobarwny0,200,201 200 000
752664664170 Lwielobarwny0,200,201 200 000
753665665250 Lwielobarwny0,200,201 200 000
754666666450 Lwielobarwny0,400,401 200 000
Seria:(7)1.601.60
Ceny z roku 2007/2008