Święty Jan Boży (Jan Cidade), brat zakonny

dzień w kalendarzu 8 marca

hebr. imię biblijne Johhanan „Bóg jest łaskawy”

Św. Jan Boży (Jan Cidade), brat zakonny. Urodził się w Portugalii. Mając kilka lat, pod wpływem opowieści przygodnego wędrowcy wiedziony chęcią poznania świata, opuścił potajemnie rodzinny dom. Po parotygodniowej wędrówce znalazł schronienie i opiekę u jednego z mieszkańców hiszpańskiego miasteczka Oripeza, który nazwał małego chłopca „Janem otrzymanym od Boga a Deo”. Mając dwadzieścia kitka lat opuścił dom opiekunów. Kilkakrotnie zaciągał się do wojska. Brat udział w wojnie hiszpańsko francuskiej, był pod Wiedniem z korpusem ekspedycyjnym księcia d’Alba. Przebywał w afrykańskiej Ceude, następnie na Gibraltarze. Przez pewien czas był wędrownym księgarzem. Podczas pobytu w Granadzie, pod wpływem kazania św. Jana z Avili, podjął radykalną zmianę swego żyda. Żywiołowość, z jaką okazywał żal za grzechy i duchową przemianę, spowodowała, że posądzono go o postradanie zmysłów. Umieszczono go w szpitalu dla umysłowo chorych, w którym zetknął się z nieludzkimi sposobami traktowania chorych. Kiedy odzyskał wolność, podjął się na stale opieki nad chorymi. Założył własny szpital, który utrzymywał z kwesty. Organizował w nowej formie szpitalnictwo. Opiekował się także sierotami, ludĽmi starymi, bezdomnymi, ubogimi, wędrowcami. Z czasem pozyskał sobie towarzyszy tworząc początki zakonu szpitalnego zwanego „dobrymi braćmi bonifratrami”. Wyczerpany pokutą i niezwykle aktywnym trybem życia, św. Jan zmarł w roku 1550, mając 55 lat. Jego relikwie spoczywają w Granadzie. Jest patronem Granady; księgarzy chorych, pielęgniarek i szpitali, opiekunem służby zdrowia.

W IKONOGRAFII przedstawiany jest w prostym habicie bonifratra. W ręku trzyma przekrojony owoc granatu, z którego wyrasta krzyż. Jego atrybutami są: cierniowa korona, żebrak na plecach, żebrak u stóp.